[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Gwiazdy dukaty.
Żyła sobie kiedyś dzieweczka, której obumarli rodzice, a była ona tak uboga, że nie miała ani izdebki, gdzie by mogła mieszkać, ani łóżeczka, w którym by mogła sypiać, a tylko sukienkę na ciele i kawałek chleba, który podała jej litościwa dłoń. Ale była dobra i pobożna. A gdy ją tak cały świat opuścił, oddała się w opiekę Bogu i wyszła w pole.
Wtem spotkała ubogiego człowieka, który rzekł:
Daj mi coś do zjedzenia, taki jestem głodny! Sierotka oddala mu swój chleb, a ubogi rzekł:
Niechaj cię Bóg błogosławi! - i poszedł dalej. Po chwili nadeszło dziecię, które płakało, mówiąc:
Zimno mi w głowę, daj mi coś ciepłego! Sierotka oddała dziecku swą czapeczkę i poszła dalej.
Po chwili spotkała inne dziecię, które nie miało kaftanika i drżało z zimna, więc sierotka oddała mu swój; potem zaś jeszcze jedno i sierotka oddała mu swoją spódniczkę.
Wreszcie przybyła do ciemnego lasu i tam spotkała również biedne dziecię, które poprosiło ją o koszulkę, a sierotka pomyślała: „Jest ciemna noc, nikt mnie nie zobaczy, mogę więc pozostać bez koszulki!" - i oddała swą koszulkę ubogiemu dziecku.
A gdy tak stała naga i nic już więcej nie miała, nagle z nieba spadać poczęty gwiazdy i stały się pięknymi, złotymi dukatami. A sierotka, która oddała swą koszulkę, ujrzała, że ma na sobie nową, z najpiękniejszego lnu.
W rąbek tej koszulki nazbierała mnóstwo dukatów i odtąd już do końca życia była bogata i szczęśliwa.
Tłumaczenie: Marceli Tarnowski
Dynamika skupia się na traceniu wszystkiego co się ma.
W wyobrażeniu dziecka - ma być za to nagroda.
Jest to częsty (w Niemczech) skrypt anorektyczek.
"Lepiej zniknę ja niż Ty, kochany tato"